PAUL AUSTER – Het mag absoluut niet en het zou bij het lezen van een echt goed boek ook niet moeten kunnen – misschien, maar ik heb het toch weer gedaan. Net als bij De ontdekking van de hemel, wat al met al daardoor toch weer een heel mooi jongensboek werd. Doorgebladerd. Kennelijk kan je boeken tegelijkertijd gefascineerd uitlezen – zoals ik de nieuwe Paul Auster smullend uitlas – maar ook vinden dat er totaal onnodige stukken in staan. Jammer voor Harry Mulisch en Paul Auster, maar als lezer ben ík de baas.

Bij De ontdekking van de hemel waren het een soort van filosofische intermezzo’s die ik doorbladerde. In het nieuwe boek van Auster, Man in het duister (De Arbeiderspers) zijn het de bespiegelingen van de hoofdpersoon over film. Soms zijn ze in gesprekken met zijn kleindochter vervat, gesprekken gevoerd op een manier waarop mensen gewoon niet met elkaar praten. Natuurlijk zijn de gedachten over film op een diepere manier verbonden met de thematiek, maar de uitweidingen...