En vandaag hebben we het volgende culturele probleem bij de hand, van bijkans universele proporties: wat doen we met de vrouw?

Dit zijn de omstandigheden: een paar dagen geleden is een man overleden, in een dorpje iets verderop. Als ik schrijf: ‘iets verderop’ wekt dat al snel de verwachting dat er een trein gepakt kan worden of anders toch een auto om ter plekke te komen, maar dat is niet zo. Het dorpje ligt aan de rivier, diep in het binnenland van Suriname, en is alleen per boot bereikbaar. Daar komt nog iets bij: de gestorven man is een marron, een nakomeling van de weggelopen slaven die al drie eeuwen lang in het bos wonen, ver weg van de stad en de plantages, waar vroeger de slavenhouders zaten voor wie ze vluchtten. Nu betekent ver weg van de stad vooral dat het lastig is om aan een dvd-speler te komen. Want er is tv in het bos, het ding staat in een hut die je zonder meteen hopeloos romantisch te klinken toch echt traditioneel moet noemen, en als de generator het niet...