Den Haag

Sinds de staatsgreep die van het leger geen staatsgreep mag heten dwepen ze in Caïro met het begrip ‘inclusieve democratie’. De val van Moebarak zou Egypte wel verkiezingen hebben gebracht, maar niet de bijpassende mentaliteit, is de redenering. Niemand heeft geleerd in termen van compromissen te denken en naar consensus te streven. De Moslimbroeders, de salafisten, de seculieren – ze erkennen alleen het recht van de sterkste. Met Egypte komt het pas goed, berichtte Trouw vanaf het Tahrirplein, als wordt erkend dat democratie meer is dan de macht van het getal. Zou iemand Al-Sisi, ElBaradei, Mansour en Morsi wellicht kunnen attenderen op het poldermodel dat in Nederland bestaat? Geen plaats op aarde waar de politici zo bedreven zijn in onderhandelen, overleggen en wheelen en dealen als op de vierkante kilometer rond het Binnenhof.

Gek genoeg wordt in Nederland vooral grondig gemopperd op het streven om ‘brede maatschappelijke steun te verwerven’ en ‘draagvlak...