Van de week viel mijn oog op een onthutsend verhaal op LinkedIn van Jennifer Bergkamp, verpleegkundige bij Buurtzorg Nederland, over de bureaucratische martelgang die zorgverzekeraars hebben opgetuigd.

Wanneer een verpleegkundige als Jennifer incontinentieluiers wil bestellen voor een terminale patiënt die nog maar een paar weken te leven heeft, moet ze eerst in overleg met de huisarts. Vervolgens gaan ze samen op zoek naar de zorgverzekeraar, die een leverancier van medisch materiaal toewijst.

En nu komt het: dan moet met de leverancier een intakegesprek met de terminale patiënt worden georganiseerd, waarbij de vertegenwoordiger van de medische speciaalzaak moet beoordelen of er inderdaad sprake is van incontinentie, en zo ja hoeveel incontinentiemateriaal er nodig is, want er mag geen luier te veel worden besteld.

Zo gaat het als zorgverzekeraars op grote afstand van de medische werkelijkheid kostenbesparende maatregelen mogen verzinnen.

Met tot beschamend gevolg dat terminale...