Met een vrolijke cartoon schetste minister Conny Helder voor Langdurige Zorg en Sport de toekomst. Er staan alleen lachende ouderen op. Zwaaiend vanuit een scootmobiel, vanachter de computer, met de kat op schoot, pratend tegen de huisarts of ontspannen keuvelend, met een kopje thee op tafel tegen de wijkverpleegkundige in de woonkamer. ‘We kunnen anders,’ is de uiteindelijke boodschap van de tekening die het 95-pagina tellende programma Wonen, Ondersteuning en Zorg voor Ouderen (WOZO) samenvat.

Het is toch vooral een hoopvol droombeeld tegenover de ruwe hedendaagse werkelijkheid, waar hulpverleners geregeld met de handen in het haar zitten en spreken over een zorginfarct. Dat is minder zichtbaar dan de rijen reizigers bij Schiphol, maar wie het regionale nieuws een beetje volgt, struikelt over tragische situaties.

In De Limburger vertelde een huisarts uit Heerlen hoe hij moest ‘leuren’ met een oude man met diabetes-zweren op zijn benen. De ernstig zieke Gorcummer Frans...