Zomergasten is zo Hollands als het boekenbal, het anderhalfverdienersmodel en de benoemde burgemeester.

Je hoeft geen mediageleerde te zijn om te constateren dat Zomer­gasten een welhaast eigen genre heeft gebaard: bloedserieuze voorbeschouwingen, uitgebreide interviews met de betrokkenen en paginalange nabeschouwingen, gelardeerd met bijdehante tweets van al dan niet bekende Nederlan­ders.

Werkelijk alles wordt aan een nauwgezette analyse onderworpen: de kwaliteit van de presentator, de gast van de avond, diens keuze der fragmenten. Zomergasten blijft een programma waarvan iedereen het zijne vindt, en dat de rest van de wereld wil laten weten ook. Een prestatie van formaat, zoveel opwinding, zoveel aandacht in andere media, en dat al zoveel jaren achter elkaar – ik zou niet zo snel een equivalent kunnen bedenken.

Interessant is ook dat het format, bij mijn weten althans, nimmer navolging heeft gevonden in vergelijkbare buitenlanden. Dat maakt Zomergasten net zo Hollands...