De in de luwte van de media-aandacht voortbeulende auteur Jan van Mersbergen geeft een stem aan stugge, zwijgzame types belast met zware gevoelens waarvoor ze geen woorden hebben. Hadden ze nou maar iets te zeggen…

Gewoon doorgaan

Voorafgaand aan de theatervoorstelling ter inluiding van de laatste Boekenweek, in de Amsterdamse Stadschouwburg, trof ik ter rechterzijde van de mij toegewezen plaats twee debutanten. Ze waren verwikkeld in een geëxalteerd gesprek waaruit ik die literaire status kon opmaken, want ik kende ze niet van gezicht. Het was een vrij treurige conversatie, vooral bedoeld om elkaar een hart onder de riem te steken. Want na het debuut dat ze met zoveel verwachtingen de wereld in hadden gestuurd, bleef het stil. Geen recensie, zelfs geen signalement, de radio meldde zich niet, laat staan de televisie. Daar sta je dan, lezers zijn onkundig van het bestaan van je prachtboek en ter uitgeverij gaat de belangstelling vooral uit naar de kassarinkelende collega’s....