Het trauma van de Holocaust wordt misschien genetisch overgedragen, blijkt uit nieuw onderzoek. Wat betekent dat voor haar, vraagt Natascha van Weezel, kleinkind van overlevenden, zich af.

Mijn oma van vaderskant zat twee jaar ondergedoken in een piepklein kamertje en repte zelden over iets anders dan de oorlog. Daarbij liet ze de details over haar vermoorde broer en zus niet weg. Ook kwam het regelmatig voor dat we tijdens vakanties op zoek gingen naar ‘sporen van de Tweede Wereldoorlog’ in steden als Berlijn, Krakau of Jeruzalem. Als ik hier tegenwoordig half grappend over vertel vragen vrienden me weleens of ik er getraumatiseerd door ben geraakt. Ik hou niet van dat woord.

Je groeit misschien niet op met het meest rooskleurige wereldbeeld als je van jongs af aan alles over gaskamers en verraad voor zeven gulden vijftig weet. Maar een trauma? Ik heb zelf toch niets meegemaakt?

Afgelopen weekend publiceerde The Guardian een artikel over Rachel Yehuda. Samen met haar New...