Anton Dautzenberg (46)

Hoogmoed&IJdelheid

‘Enige vorm van ijdelheid is me niet vreemd want ik publiceer en vind het blijkbaar belangrijk dat wat ik schrijf gelezen wordt. Ik ben vrij laat gedebuteerd, heb een hoge productie en ben veel aanwezig in de media. Je trekt een te grote broek aan, hoor ik daarom wel eens. Maar van een te strakke broek raak je in veel opzichten impotent. En waarom zou je geen grote broek aantrekken? In het ergste geval krijg je kritiek of mislukt iets. Daar zit ik niet mee. Ik houd van het experiment, het onaffe. Er mogen best lasnaden en gaten in mijn werk te zien zijn. Ik ben bewust geen perfectionist, probeer perfectionisme los te laten. Veel schrijvers publiceren pas na drie jaar een boek en goochelen met adjectieven tot alle leven eruit verdwenen is. Dat vind ik oninteressant om te doen, en om te lezen.’

Jaloezie&Afgunst

‘Als een collega een goed boek heeft geschreven, zoals Wessel te Gussinklo onlangs, of een prijs heeft gewonnen, zoals...