Stephan Sanders (51)

hoogmoed&ijdelheid

‘Ik heb last van hoogmoed, maar altijd terecht, vind ik. Als jongen was ik onzeker en schuchter, een “ampat’n” zoals ze dat in Twente noemen: een aparte. Alleen bij mijn moeder en haar vriendinnen was ik niet verlegen. Vechten en voetballen kon ik niet, de alfaman maakte me toen al volkomen onzeker. Leren kon ik des te beter. Dan moet ik maar heel slim zijn en de wereld begrijpen, dacht ik. Van de leraren op het gymnasium nam ik niks aan, en ik vind nog steeds vaak dat ik het beter weet. Zoals zoveel intellectuelen denk ik: op het voetbalveld ben ik misschien een watje, maar aan de schrijftafel ga je het krijgen! En dan blijkt dat je én niet kan vechten én de wereld niet begrijpt.’

gulzigheid&onmatigheid

‘Ik ben een dionysisch type, een roeszoeker. Ik vind het heel moeilijk om tijdens het avondeten geen fles wijn op tafel te zetten, en die móét vervolgens leeg. Dan is het tijd voor de tweede fles. Drank blijft een gevecht,...