Tommy Wieringa (45)

Woede&Wraak

‘Een van de vroegste hevige emotie die ik me herinner is woede. Op mijn elfde stak ik in de klas zomaar een pen in de rug van de jongen voor mij. Dan ben je niet goed wijs. In die tijd gingen mijn ouders uit elkaar en verhuisden we van de Antillen naar Nederland. Ik ben door mijn eigen schuld uit dat tropische paradijs geknuppeld door mezelf min of meer onder een auto te fietsen en zo een breuk op te lopen die alleen in Nederland kon worden hersteld. Als een Lazarus hing ik op een brancard boven de passagiers in het vliegtuig met een spalk tussen mijn benen en een gat in mijn broek voor de ontlasting. In die tijd is mijn woede geboren, uit onmacht. Ik heb lang conflicten uitgevochten in een welhaast wellustige drang naar destructie, op straat of in het café. Maar dat past me niet meer, ik ben er te oud voor, dus loop ik er meestal omheen. Als ik schrijf, ben ik een goed mens, echt. Dan deug ik en denk ik na, dan ben ik daadloos. Maar zodra ik de...