Detectives, psychologische thrillers, spionageromans, private eyes. Is dat niet die categorie hersenloze strandboeken? Vermomde damesromans? Triviale vliegtuiglectuur? Of – ook wel gehoord: leesvoer voor imbecielen? De discussie laaide het afgelopen jaar in Nederland weer eens ouderwets op: behoort de thriller tot de wereld van de literatuur? Of blijven ze voor eeuwig de ‘stiefkinderen’ van het Serieuze Schrijven, zoals meervoudig Gouden Strop-kampioen Tomas Ross het formuleerde?