Iedere keer als ik denk ‘schrijf nou eens een stukje over de politiek’, dan komt er iets tussen dat ik dan maar het leven zal noemen. Uiteindelijk gaat alles zo’n beetje over politiek, maar het moet gezegd: het ziet er in werkelijkheid toch anders uit dan het in de Tweede Kamer wordt genoemd.

Minimuminkomens, herverdelingsvraagstukken, solidariteit, dat zijn keurige begrippen op papier, die op straat ineens een volkomen ander aanzien krijgen.

Ik was met man een paar dagen naar Brussel, dat is lekker dichtbij en toch heel vreemd. Daar vielen mij veel mooie dingen op, maar die hoef ik niet te beschrijven, die kunt u dromen. Meteen maar naar de vervelende kant. Elke grote stad kent z’n bedelaars, maar in Brussel vond ik ze van een bijzonder ouderwets soort. Wat ik bedoel is het volgende: voor de gever is het veel prettiger wanneer er enige dienst wordt verleend voor het geld dat gevraagd wordt. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit wat: liedje zingen, blokfluit spelen,...