Het wachten is op een gelegenheid, en die moet je dan met beide handen aangrijpen. Als de gelegenheid zich niet voordoet, creëer je die desnoods zelf. Deze wet van het rellen geldt voor alle liefhebbers van het genre, maar het is ook duidelijk dat de jongelui in Haren, Groningen nog veel hadden kunnen opsteken van hun oudere collega’s in Bradford, Groot-Brittannië, of anders wel van de grimmige meutes in Pakistan en Libanon, die zich strijk-en-zet melden.

Het ontbrak de Nederlandse jongelui aan ernst. ‘Waar is het feestje, hier is het feestje.’ En dan lachend en lallend allerlei winkels bestormen, vlaggenmasten knakken en de borders van redelijk tot goed onderhouden tuinen van twee-onder-een-kappers uit het hogere segment versjteren. Haal die grijns van je gezicht. Speel in elk geval dat het je bittere ernst is.

Dat moet ongeveer zo: ‘Er waren misschien duizend mensen bij de demonstratie, alleen mannen. Hun gezichten stonden boos, of liever gezegd: hun gezichten acteerden...