Aokigahara Jukai

Er is altijd een weg terug. Volg het touw, laat niet los, en loop. Over de lavastenen, over het mos op de grond, langs de zwarte rotsen waaruit knoestige bomen omhoog schieten. Kijk uit voor de scheuren in de aarde. Wanneer je daarin verdwijnt, ben je alsnog verloren. Let niet op de sporen onderweg, de resten van een vuur, een paar lege schoenen, de strop aan een boomtak – kijk vooruit. Luister naar de vogels. Volg het touw en loop het bos uit.

Aokigahara Jukai betekent letterlijk ‘zee van groen gebladerte’, maar in de Japanse volksmond wordt Aokigahara Forest ook wel het ‘zelfmoordbos’ genoemd. Jaarlijks vinden honderden mensen hier een zelfgekozen dood. Misschien omdat ze daartoe werden aangezet door de beroemde roman van Seicho Matsu­moto, Tower of Wave uit 1960, waarin een echtpaar zelfmoord pleegt in Aokigahara. Mis­schien omdat ze Wataru Tsurumi’s handleiding voor de zelfmoordenaar uit 1993 lazen, waarin het bos als perfecte zelfmoordlocatie...