15-01-2005
Door Thijs Niemantsverdriet

Homoseksuele leraren hebben het de laatste jaren zwaar te verduren, met name op zwarte scholen. Het grootste probleem zijn niet de onverdraagzame leerlingen, maar de directies die hun kop in het zand steken: ‘Zelfs al wordt er “homo— in je auto gekrast, dan vragen ze nog: weet je zeker of het voor jou bedoeld is?’

In december 1999 besloot Boudewijn van Wijk dat het tijd was voor een nieuwe uitdaging. Twaalf jaar lang had hij met genoegen kookles gegeven op een praktijkschool in Hilversum. Maar een beetje verandering van omgeving kon geen kwaad, dacht hij. Hij viel met zijn neus in de boter: hij kon aan het werk in Amsterdam-West, wederom op een praktijkschool, wederom als kookleraar. Hij had een goed gesprek met de directeur en ging tweemaal kijken ter oriëntatie. Wat hij zag, beviel hem.

Precies een jaar later zat Van Wijk thuis. Opgebrand, afgetaaid, en van zins om nooit meer in het onderwijs terug te keren. De reden? Zijn...