Sport
Een van de vele beroemde uitspraken van George Best luidt: &#8216;Ik gaf een hoop geld uit aan drank, vrouwen en snelle auto&#8217;s. De rest heb ik verkwanseld.&#8217; Het was een vorm van zwarte humor, van zelfspot waarop we onze eigen verkwister, Yuri van Gelder, niet snel zullen betrappen. Net als George Best is Van Gelder verslaafd aan een genotmiddel &#8211; daar lijkt het tenminste erg op. Alleen ontlokt het aan onze ex-wereldkampioen turnen geen sappige oneliners. In een reportage van Studio Sport duurde het een hele tijd voor Van Gelder antwoord kon geven op de vraag of hij &#8216;afhankelijk&#8217; is van cocaïne. Hij vond het een stomme vraag. &#8216;Verslaafd&#8217; was een rotwoord, nee, zo mocht je dat niet noemen, peinsde hij nabij de Schotse kliniek waar hij afkickte, en toen vond hij eindelijk een woord dat hem aanstond. Misstappen, het waren misstappen die maakten dat hij snoof op avonden dat hij zich had voorgenomen clean te blijven. Misstappen waren verantwoordelijk voor de schorsing van een jaar na een positieve test in 2009. En misstappen zaten vorige week achter zijn ondoorgrondelijke ruzie met de turnbond. Volgens de bond had Van Gelder vlak voor het WK in Rotterdam toegegeven weer te hebben gebruikt. Van Gelder beweert juist te hebben gezegd dat hij daarvoor vréésde: nu heel de turnwereld uitkeek naar zijn comeback, kreeg The Lord of the Rings zelf de indruk dat zijn formidabele schouders het nog niet aankonden. Of liever, zijn geest niet. Wat bedoeld was als een voorstel om zijn terugkeer over het WK heen te tillen, werd tot zijn stomme verbazing (zegt hij) publiekelijk vertaald in termen van streepjes poeder op een spiegeltje.
Wie er ook de waarheid spreekt, de naar Portugal uitgeweken Van Gelder of de bondsvoorzitter: komisch ziet het er nauwelijks uit. Nu was de toestand van George Best destijds ook minder grappig dan ze leek. De briljante voetballer zoop zijn talent naar de verdoemenis en zakte steeds verder weg. Op zijn zevenentwintigste weggestuurd worden door zijn club (Manchester United, in 1974), waar de fans hem aanbaden: dat heeft voornamelijk tot leuke anekdotes geleid omdat Best die kant en klaar aanleverde.
Voor de arme Yuri van Gelder (óók zevenentwintig) lijkt de weg naar de afgrond niet geplaveid met zulke playboyachtige kwinkslagen. Je ziet alleen maar de weg naar de afgrond. Op die weg loopt een mannetje met een onwaarschijnlijk gespierd lichaam, waarvoor het Olympisch goud van 2012 al zo&#8217;n beetje klaar zou liggen &#8211; als het niet werd bewoond door een ziel voor wie het leven tussen de wedstrijden door te ingewikkeld is. Zichzelf opdrukken in de ringen kostte minder moeite dan het afslaan van een lijntje op een feest. Na zijn wereldgoud in 2005 vergaapte iedereen &#8211; sportliefhebbers, pers, hijzelf, de bond &#8211; zich aan zijn ongekende kracht. En helaas zag niemand de zwakkeling achter zijn zelfgecreëerde &#8216;coole&#8217; blik.
Coke is net zo min doping als drank: je wordt er niet beter van maar slechter. Toch is het verboden en toch lijkt Van Gelder te worden behandeld als een valsspeler: ze moeten hem bij de bond duidelijk niet. In plaats van hem te straffen hadden ze hem in een eerder stadium beter geestelijke hulp kunnen bieden, desnoods moeten opdringen omdat roem en aandacht voor sommigen een last is. Deze Jerommeke uit Waalwijk kan zijn eigen situatie nog altijd niet goed verwoorden, en bij de turnbond weten ze met depressieve volksjongens als hij kennelijk geen raad. De gevallen kampioen maakt daardoor een wel erg eenzame, onbeholpen, ja: zielige indruk. Helemaal niet leuk.

Auke Kok

Gerelateerd