In de rij

Nòg een verrassing deze dagen: een perskaart en de status van ‘gast van het festival’ zijn hier geen garantie om iedere film te zien die je maar wilt. En zelfs niet om niet in de rij te moeten staan. Wel zo eerlijk tegenover die duizenden mensen die gewoon voor hun kaartjes moeten betalen, maar lastig als je het festival zo goed mogelijk wil proberen te verslaan. Dat is op het filmfestival van Rotterdam wel anders. Het verbaast me te meer omdat ik hier vier jaar geleden alleen maar hoefde te zeggen dat ik Nederlands journaliste ben, en alle deuren gingen voor me open. De kans is trouwens groot dat dat net wat minder gemakkelijk was geweest als ik een man was geweest.

Iedere ochtend zijn er speciale voorstellingen voor genodigden, maar zelfs daarbij zijn alleen juryleden en mensen uit de hoogste rangen verzekerd van een plaatsje in de zaal. Tot de genodigden behoren namelijk niet alleen filmmakers, anderen uit de filmindustrie en tientallen journalisten, maar ook...