Op internet heeft de jonge ‘weelderige’ vrouw zich inmiddels vrijgevochten van het anorectische schoonheidsideaal. Maar wat nu als je ook nog oud bent?

Zes jaar geleden zag ik opeens dat er een kledingwinkel bijgekomen was op de Amsterdamse Ceintuurbaan, bij mij om de hoek, en uit nieuwsgierigheid liep ik er even binnen.

Ulla Popken was de feeërieke naam die in paarse neonletters op de gevel stond, maar dat zei me niets. Pas toen ik wat bloesjes en T-shirts uit het rek had gepakt en ermee in een paskamer verdween, kwam ik erachter waar ik me bevond: in het-grote-maten-paradijs. Alles paste, of beter nog, het slobberde om me heen, zodat ik de verkoopster van dienst moest vragen of ze het kledingstuk ook nog een maat kleiner had. Wat een feest, dat was me in jaren niet meer overkomen.

Van pure opluchting kocht ik drie identieke zwarte T-shirts, die nu eens niet vlak boven mijn navel ophielden maar lekker lang over mijn heupen vielen. Ik had namelijk het gevoel dat ik daar beter...