Een golf van democratisering in het Midden-Oosten of een nucleaire oorlog: greep houden op de toekomst is momenteel op zijn best scenario’s schrijven.

In de binnenkamers van de denktanks en de kelders van het Witte Huis worstelen de scenariospecialisten met Egypte. Gelooft u maar niet dat ze door de besluitvormers in Washington en Tel Aviv ook maar een minuut met rust worden gelaten. Misschien ook in Brussel, en Ankara, en Teheran, maar daar ben ik minder zeker van.

Als u dit leest zijn we al weer vier dagen verder dan ik schrijf – op de twaalfde dag van een crisis (voor u zestien) waarin elke volgende dag tot ‘de beslissende’ is uitgeroepen en waarin de dagen van Mubarak al een keer of vijf ‘geteld’ zijn genoemd. Qua crisisdichtheid is vier dagen nu ongeveer evenveel als vier jaar vroeger, de interactie tussen politiek en nieuws, tussen de revolutie en de reactie is bijna secondenwerk geworden. Greep houden op de toekomst is op zijn best scenario’s schrijven,...