Theater

Sommige schrijvers hebben het niet zo op het theater, omdat het met hun woorden zo respectloos kan omgaan. Een tekst die de bron is van een voorstelling, gaat theatermakers wel eens in de weg zitten naarmate er meer beelden en handelingen omheen zijn verzonnen. In de ‘vertaling’ van het ene medium naar het andere verdwijnen er zinnen, pagina’s, hele hoofdstukken. En in het allerergste geval blijft er geen woord meer over van waar de schrijver zo zijn best voor heeft gedaan.

Met dat laatste zou de Vlaamse schrijver Peter Verhelst niet zitten. ‘Ik ga vaak naar opvoeringen van theaterteksten van mezelf,’ zei hij onlangs in een interview, ‘en ik doe dat niet om voor mezelf te applaudisseren, maar om stukken van mijn tekst te laten sneuvelen in mijn hoofd.’

Hij doet dat niet alleen in z’n hoofd. Nadat hij naam heeft gemaakt als dichter en prozaschrijver, heeft Verhelst het theater als een van zijn liefdes ontdekt. Juist omdat het theater zo ‘gecondenseerd’ is. Omdat één...