De dood van Wim Brands is een groot verlies, schrijft Jeroen Vullings. Met zijn empathische, toegewijde en bescheiden interviewstijl gaf hij boeken op televisie het podium dat ze verdienden.

Op een gegeven ogenblik vonden de satirici van Koefnoen Wim Brands voldoende bekend om hem in een sketch in hun televisieprogramma op te voeren. We zien een wat langharige, serieuze man, met een jasje en een hemd met open boord die in zijn programma aandacht zal besteden aan de trend dat stervoetballers kinderboeken zijn gaan schrijven. Tegenover hem neemt de debutant Rafaël van der Vaart plaats, in voetbaltenue. Hij heeft een boekje in de maak over Kaboutertje Goudvoet. Over het tweede personage prinsesje Sylvia stelt ‘Brands’ de constaterende vraag: ‘Dus dat is de antagonist, begrijp ik.’ Het blijft pijnlijk lang stil, de interviewer kijkt diepborend naar de van volslagen onbegrip uitermate onrustig wordende voetballer. Diens antwoord, uiteindelijk: ‘Daar kan ik op dit moment...