<div class="lead">
Een Britse Amsterdammer staat morgen als Shakespeare-jukebox sonnetten voor te dragen in de British Library. &#8216;Shakespeare moet je niet lezen, Shakespeare moet je dóen.&#8217;
</div>
Zijn Nederlands is na 35 jaar in Amsterdam heel behoorlijk. Maar als we het over Shakespeare gaan hebben, tja: dan moet het gesprek toch eigenlijk wel in het Engels gevoerd worden.
Het zijn mooie tijden voor William Sutton, want William Shakespeare is dit jaar eventjes óveral. Dit weekend viert Engeland de vierhonderdste sterfdag van de toneelschrijver, dichter en acteur. En Shakespeare, daar kan acteur Sutton uren, dagen, jaren over praten. Morgenavond staat hij in de British Library in Londen sonnetten voor te dragen. Shakespeare-geek, noemt de Brit die sinds 1983 in Amsterdam woont zichzelf niet zonder trots.
<q class="pull-left">Hij moest álle sonnetten van Shakespeare uit zijn hoofd gaan leren. En wel meteen!</q>
Dat kwam zo: in 1992 moest Sutton voor een theaterstuk teksten van Shakespeare uit het hoofd leren. Uitstelgedrag bracht hem naar coffeeshop Kandinsky, alwaar hij tijdens het roken plots een epiphany kreeg. Dit is geweldig, realiseerde hij zich. Hij moest álle sonnetten van Shakespeare uit zijn hoofd gaan leren. En wel meteen!
Zo gezegd, zo, met enige vertraging, gedaan, want het kostte Sutton vijf jaar om alle 154 sonnetten van buiten te leren. Handig was daarbij dat de betreffende coffeeshop zich vlakbij de UvA-bibliotheek van het Bungehuis bevond, alwaar Sutton direct heen kon om aanvullende informatie op te zoeken. In 1998 breidde hij zijn kennis nog uit door een jaar aan het Britse Shakespeare Institute te studeren. &#8216;Sindsdien weet ik écht alles,&#8217; lacht Sutton.
Inmiddels helpt hij andere acteurs met het spelen van Shakespeare. Ook geeft hij op Nederlandse scholen regelmatig een gastles over zijn idool. En als onderdeel van het Britse theaterensemble &#8216;Passion in Practice&#8217; propageert hij ook het spelen van de meest simpele, uitgeklede versie van Shakespeare te doen herleven. Zonder kostuums, zonder attributen: enkel tekst en spel.
<div class="figure--right">
<figure id="post-324033 media-324033" class="align-center"><img decoding="async" class="" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2016/04/williamheadshot.jpeg" srcset="" alt="" width="266" height="364" /><figcaption>William Sutton</figcaption></figure>
</div>
Met dat ensemble luistert Sutton morgen de herdenking in Londen op. Zelf staat hij bovendien inmiddels bekend als Shakespeare-jukebox, en in die hoedanigheid zal hij ook sonnet-verzoeknummertjes af te handelen. Daarnaast brengt hij zijn Shakespeare-karaoke mee, waarbij hij vrijwilligers uitnodigt via een beamer mee te proclameren met geprojecteerde teksten. ‘Dat is het belangrijkste,’ benadrukt Sutton: ‘Shakespeare moet je niet lezen, Shakespeare moet je zelf voordragen en spelen. De karaoke is een geweldige manier om mensen op de vloer te krijgen en het ze gewoon te laten dóen!’
Voor wie morgen niet naar Londen kan afreizen raadt Sutton de <a href="http://www.felixmeritis.nl/agenda/1235-shakespeares-sonnettenmarathon/" target="_blank">sonnettenmarathon</a> in het Amsterdamse Felix Meritis aan. En wie thuis wil genieten van de sonnetten kan terecht op zijn eigen <a href="http://www.iloveshakespeare.com/" target="_blank">website</a>, waar ze alle 154 te beluisteren zijn. Sutton’s persoonlijke favoriet? <a href="http://www.iloveshakespeare.com/sound/sonnet_081.wav" target="_blank">Nummer 81</a>. ‘Die is magisch,’ vertelt hij enthousiast. ‘Het is een soort profetie van Shakespeare, over wanneer hij er niet meer zou zijn. Als je die voordraagt spreekt Shakespeare als het ware door jouw mond zijn testament. Magnificent!’

Clara van de Wiel

Gerelateerd