Wij Nederlanders worden door buitenlanders gezien als een ‘pragmatisch’ volk – het is zo’n compliment waarvan je eigenlijk nooit zeker weet of de lof niet kleiner is dan de aanklacht. Principes zijn in dit land duur en voor in de kerk.
Het principiële racisme, het racisme dus uit overtuiging, is hier, zeker na de oorlog en de moord op de Joden, een rariteit geworden. We geloven er niet in, het is onhandig, omslachtig, onpraktisch en ja… het is on-Nederlands. We doen het met racistische schimpscheuten en dubbelzinnige moppen en ander licht vuurwerk, maar de echte racistische overtuiging, die net zo diep gevoeld wordt als, zeg, de gereformeerde gezindheid – die vinden wij inmiddels onvoorstelbaar.
Is Wilders nu zo’n echte racist? Diep van binnen? De vraag is volstrekt irrelevant. Ik hoef niet te weten of Wilders ten diepste gelooft en meent wat hij zegt; ik heb...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.