De IJstijd loopt ten einde. Dat betekent logischerwijs dat er een nieuwe ijstijd gaat beginnen.

Vroeger deed men of ijstijden zeldzame verschijnselen waren die zich eens per tienduizend jaar voordeden. Op school hoorde je alleen over de IJstijd in Nederland, alsof het om een lokale ramp ging. Het ijs schoof uit het noorden een grote steen tot aan Amersfoort. Enkele stenen stopten in Drenthe en werden daar als grafstenen gebruikt. Niemand zei erbij dat de ijstijd, net als de nachten en de kerstmissen, steeds weer terugkomt.

De Club van Rome heeft, zo is onlangs ontdekt, indertijd een grappige vergissing gemaakt. In de drukproef van het slotrapport had een Italiaanse professor voor de laatste formule een horizontaal streepje gezet. Hij wou dat de drukker de formule wat naar rechts schoof. De drukker dacht dat het om een minteken ging.

Zo werd de algemene angst er een voor toenemende hitte. Maar het feit dat we nu aan het eind van de ijstijd zitten, betekent iets heel anders, namelijk...