<div class="lead">
Les Revenants begint weer in oktober. Mis deze serie niet.
</div>
Herrijzenis, opstaan uit de dood, resurrectie: het zijn geen dingen waar je dagelijks over nadenkt. Tenzij je theoloog bent die studie maakt van details omtrent de wederopstanding van Jezus, natuurlijk. Of als je om drie uur &#8216;s nachts wakker ligt nadat je <a href="https://www.youtube.com/watch?v=eCdRFMp8Xwo" target="_blank">28 Days Later </a> of <a href="https://www.youtube.com/watch?v=qeZ0SIG2eJY" target="_blank">Dawn of the Dead </a> hebt gekeken, en je zwetend overlevingsplannen maakt voor het geval de zombie-apocalyps die nacht nog uitbreekt. In die gevallen zijn er een hoop vragen die zich aan je opdringen: zijn de herrezen lichamen dezelfde als die -al dan niet hevig beschadigd- begraven zijn? Is een wederopgestane zich bewust van wat hij is, en wat hij was? Kunnen mensen die gecremeerd zijn nog opstaan uit de dood? En (dit is vooral belangrijk als je nagaat hoe zombie-proof je appartement is) zijn de teruggekeerde doden nog even behendig in rennen en klimmen als toen ze nog leefden?
Les Revenants, de Emmy-winnende Franse serie die vorig jaar &#8216;s avonds laat door de NPO werd uitgezonden, behandelt dit soort vragen op een fascinerende manier. In de eerste aflevering komt het rossige tienermeisje Camille doodgemoedereerd haar ouderlijk huis binnengewandeld, vier jaar nadat ze tragisch om het leven kwam bij een busongeluk. Ze kan zich van het hele voorval niets meer herinneren; ze heeft vooral heel erge trek (niet in hersens, overigens, gewoon in brioche met jam en gebakken eieren).
Zo duiken er steeds meer doden op in het pittoreske Alpendorpje (de serie is opgenomen op locaties als het adembenemende stadje <a href="https://www.google.nl/search?q=annecy&amp;tbm=isch&amp;tbo=u&amp;source=univ&amp;sa=X&amp;ved=0CCsQsARqFQoTCIXYyL_BpccCFYsDGgoduhQCWw&amp;biw=1366&amp;bih=623" target="_blank">Annecy</a>), hongerig en een beetje in de war, maar voor de rest in prima staat. Allemaal zijn ze ooit op een gewelddadige manier om het leven gekomen, stuk voor stuk kunnen ze zich daar niets van herinneren. Ook hebben alle revenants moeite om in slaap te komen.
En er zijn meer mysteries: het waterpeil in het stuwmeer blijft maar zakken, waardoor de verlichting in het kleine bergdorpje steeds vaker stemmig flikkert en uitvalt. Een serveerster wordt bruut neergestoken in een slecht verlicht tunneltje en deels opgegeten: een misdrijf dat daar zeven jaar geleden ook al plaatsvond. Ook drijven er in het meer talloze verdronken gemzen, alsof de lokale fauna er massaal een eind aan wil maken.
De beelden van de serie zijn prachtig om te zien; de <a href="https://www.youtube.com/watch?v=MP9evk0f7Qg" target="_blank">soundtrack</a> (door de Schotse band Mogwai) nestelt zich op een aangename manier in je brein.  Maar wat Les Revenants vooral de moeite waard maakt, is de manier waarop de inwoners van het dorpje op de terugkerende doden reageren. Voor Camille&#8217;s moeder is het een gebed dat verhoord is, of een droom die uitkomt &#8211; ze is dolgelukkig, maar ook doodsbang haar kind wéér te verliezen.  Camille&#8217;s vader heeft vooral medelijden met zijn dochter, die haar eigen bestaan niet begrijpt en niet zo makkelijk aansluiting kan vinden met het heden. Camille&#8217;s ééneiige tweelingzus, die ondertussen vier jaar ouder is geworden, schreeuwt de longen uit haar lijf als haar dood gewaande zusje weerziet. Sommigen kunnen simpelweg niet met de teruggekeerde doden leven, anderen zien ze als duivelswerk of juist als het bewijs van de onsterfelijke ziel. Weer anderen beginnen zich af te vragen of zij zelf misschien ook al die tijd al dood zijn.
In oktober begint het tweede seizoen en de <a href="http://lesrevenants.canalplus.fr/chapitre-2?app=cplus" target="_blank">teasers</a> zijn veelbelovend. Je kunt het eerste seizoen o.a. terugkijken op <a href="https://www.netflix.com/nl/" target="_blank">Netflix</a> (kijk wel uit voor de Amerikaanse remake, die schijnt een stuk minder goed te zijn en krijgt bovendien geen tweede seizoen).

Gerelateerd