Pop

Ik heb een nieuwe favoriete band, en ik weet weer hoe dat voelt: ongeveer alsof ik een nieuwe geliefde heb veroverd. De symptomen zijn hetzelfde. Geen oog dus eventjes voor zwakke plekken. Sterke punten worden schaamteloos aangescherpt. En de grootste onhebbelijkheid van allemaal is er ook in overmaat: ik kan er mijn mond maar niet over houden. In dit geval ook omdat vrijwel niemand de band nog kent, concerten in Paradiso en op festivals als Into The Great Wide Open en Crossing Border ten spijt. Wat een gemis voor de mensheid, denk ik, net als iedere willekeurige verliefde dwaas.

Natuurlijk weet ik ook wel dat Timber Timbre in werkelijkheid bestaat uit drie nogal nerdy types uit Canada, multi-instrumentalisten met een missie, maar zo zie ik ze niet. Nee zeg, ik zie ze als één aantrekkelijk en onderhoudend wezen. Dat komt ook door de muziek van Timber Timbre, die de fantasie zodanig stimuleert dat er al snel geen houden meer aan is. Dat wezen hoeft maar whoa whoa whoa whoa te...