Urenlang wachtend in de hitte tot een defect vliegtuig weer opstijgt, zag Eveline Rethmeier beschaafde mensen zich tegen de buitenwereld keren, en tegen elkaar.

Het begon lacherig, hooguit wat mokkend. Vanaf een niet nader te noemen eiland vloog ik met een niet nader te noemen luchtvaarmaatschappij, samen met 200 niet nader te noemen mensen (dat laatste omdat ik ze simpelweg niet zou kunnen noemen). Het toestel was defect. We zouden vertraging krijgen, en de boodschap zorgde door de uitgelaten vakantiestemming hooguit voor wat gejoel richting de cockpit en wat lollig bedoeld geklap.

De sfeer sloeg al snel om. Toegegeven: ze deden het niet echt handig. We werden in-en uitgeladen en toen weer ingeladen en toen toch weer uitgeladen. En het was warm. Al snel werd duidelijk dat we met zijn tweehonderden nog wel even met elkaar zouden doorbrengen. Na wat gefrons en hoofdschuddend gezucht richting elkaar, begonnen mensen rollen te kiezen. De leider stond al snel op, uiteraard. Hij...