Hij droomt ’s nachts nooit, zegt Werner Herzog. Daarom maakt hij ‘collectieve dromen’ voor de bioscoop. Zijn nieuwste film Lo and Behold vertolkt het internet: van de dromen van zijn scheppers tot de nachtmerrie van anonieme haatmails.

Elon Musk staart gepijnigd naar het tafelblad. Op de achtergrond zwellen de klanken van de ouverture van Wagners Das Rheingold. Musk blijft een tijdlang stil en zegt dan: ‘Ik geloof niet dat ik goede dromen heb. Of, ik heb soms vast ook wel goede dromen, maar kennelijk herinner ik ze me niet. Ik herinner me alleen de nachtmerries.’

Het moment is een bevreemdend hoogtepunt in Werner Herzogs documentaire Lo and Behold: Reveries of the Connected World, waarin de Duitse meester een onderhoudend overzicht geeft van de wereld van internet, artificiële intelligentie en robots. Wie anders zou aan Musk – medebedenker van PayPal, Tesla en het private ruimtevaartbedrijf SpaceX – vragen wat hij droomt? Maar Herzog vraagt dat al vijftig jaar aan...