Er is, voor wie de feiten respecteren wil, geen ontkennen aan: de werkloosheid begint op te lopen. Het is het even vervelende als logische gevolg van het afnemen van de consumptie, de investeringen en, vooral, de export.

De wereld bevindt zich in een economische crisis, en dat wordt nu ook op de arbeidsmarkt gevoeld. Maar: er is geen reden tot het soort werkloosheidsmasochisme waarmee we dezer dagen geconfronteerd worden door de nationale en internationale pers.

Eerst de feiten. De werkloosheid is de afgelopen drie jaar spectaculair gedaald, van 500.000 naar 300.000 mensen (zie grafiek). Dit herstel volgde op een lastiger periode aan het begin van de eeuw, toen de werkloosheid verdubbelde van 250.000 mensen (2001) naar 500.000 mensen in 2004 en 2005. Dit patroon op de arbeidsmarkt – met zwiepers van een paar honderdduizend mensen omhoog en naar beneden – is de normaalste zaak van de wereld.

Omdat de economische teruggang dit keer naar verwachting steviger is dan die in het...