Interview Michael Cunningham

‘Zullen we het getal drie niet al te erg overbelasten?’ stelt Michael Cunningham grinnikend voor, en hij maakt een half verontschuldigend gebaar. Even tevoren constateerden we dat ‘drie’ sinds zijn debuut uit 1990, Een huis aan het einde van de wereld, hét leidende getal in zijn oeuvre is. Dit debuut beschreef de levens van drie vrienden. De daaropvolgende roman Bloedverwanten (1992) is een familiekroniek over drie generaties. Het inmiddels befaamde De uren (1995) bestaat uit drie verhalen, zich afspelend in drie verschillende decennia. En in Stralende dagen (2005) bracht Cunningham door middel van wederom drie verhalen, zich afspelend in 1860, 2002 en 2170, drie genres bijeen: historische roman, hedendaags tijdsbeeld en sciencefictionverhaal.

In het recent verschenen Bij het vallen van de avond keert Cunningham terug naar de basics van het getal drie: de driehoeksverhouding, heel simpel. Een getrouwde man en vrouw – en een derde die het huwelijk...