Het woud der voorlichters maakt journalisten het leven zuur.

Anderhalf jaar geleden laaide op vakblog denieuwereporter.nl het debat weer even op, langs de vertrouwde lijnen.

Het ene kamp beweerde dat er verhoudingsgewijs belachelijk veel voorlichters zijn, het andere dat journalisten niet zo moeten zeuren. In werkelijkheid, schamperde een hoogleraar communicatiewetenschap, maken ze maar wat graag gebruik van de afdeling voorlichting, te lui als ze zijn om zelf de feiten bij elkaar te sprokkelen.

Eerlijk gezegd weet het vraagstuk me doorgaans maar matig te boeien. Natuurlijk, ook ik mag graag klagen over de luitjes aan gene zijde. Weemoedig terugdenken aan de jaren dat je functionarissen kon interviewen zonder dat er een voorlichter zat te luistervinken. Aan de jaren dat je zelfs voor een grote reportage slechts een afspraak hoefde te maken met de directeur (die je moeiteloos aan de lijn kreeg). Aan de jaren dat het gruwelijke voorlichterszinnetje ‘Wat is uw insteek?’ nog...