Beschouwing

Hans Vervoort zou geen boek­je opendoen over zijn vijfentwintig dienstjaren (1975-2000) bij uit­geverij de Weekbladpers, maar wel drie. Een romantrilogie over het bedrijf waar bladen als Vrij Nederland, Opzij en Voetbal International verschenen, waar de hoofdredacteuren Rinus Ferdinandusse, Joop van Tijn en Cisca Dresselhuys hun hoef plantten, waar Theo Bouwman zich opwarmde om als de latere topmanager van VNU en PCM te functioneren, dat is iets om naar uit te zien. Niet alleen kan zo’n project geschreven door een insider als Vervoort (1939) – hij werkte er vooral als marktonderzoeker en directielid – een spectaculair inkijkje bieden in de recente persgeschiedenis. Ook zou het genre waarin Vervoort zich als schrijver vanaf zijn debuut in 1970 bekwaamd heeft, mild ironisch realistisch proza met aandacht voor nostalgie, op een weldadige manier de legendarische verhalen rond dito figuren voor het voetlicht kunnen brengen.

Maar dat valt vies tegen. Eerst doordat...