Pop

Bands beginnen alleen voor het geld aan een reünie, dat weet iedereen. En niemand weet het beter dan Johnny Marr, de voormalige gitarist van The Smiths, die een dagtaak heeft aan het afwimpelen van lucratieve verzoeken om het kunstje dat hij ooit deed met Morrissey (en twee minder bekend gebleven anderen) nog een keer te herhalen. Daarom is het veelzeggend dat hij enkele woorden wijdde aan de op handen zijnde hereniging van de groep die een generatie eerder over de Britse hitparade regeerde. Hier kwam zijn betoog op neer: of het geen idee was om met z’n allen geld in te zamelen, zodat Spandau Ballet niet opnieuw bij elkaar komt.

Goed, de gedachte is duidelijk. In dit soort gevallen ben ik geneigd het voor het weerloze slachtoffer van de poppolitie op te nemen. Maar dat doe ik deze keer niet. Spandau Ballet en ik gaan lang terug. Op 25 januari 1985 verscheen over deze band mijn eerste recensie ooit, naar aanleiding van een optreden in Ahoy. Een dag later stonden de eerste twee...