09-08-2008
Door Rudie Kagie

Bij de Peking-operette rond websites die de Chinese samenleving kunnen ontwrichten, ontrolde zich afgelopen week het complete scenario dat de ware censor in de la heeft liggen. Ontkennen, nuanceren, wegduiken, knarsentandend capituleren – alle ingrediënten waren aanwezig. De opwinding begon met een klacht van westerse journalisten wier verslaggeving van de Olympische Spelen werd bemoeilijkt door de onbereikbaarheid van sites als Human Rights Watch of Amnesty International. De virtuele persbreidel vloekte met de belofte van het Olympisch Comité dat de media niets in de weg zou worden gelegd.

Jacques Rogge, president van het Comité, verzekerde half juli nog dat de Chinese volksrepubliek ‘full web access for foreign media’ tijdens de Spelen garandeerde. Aldus zou het evenement de democratie een dienst bewijzen: ‘Voor het eerst is de buitenlandse pers in staat om vrij vanuit China te berichten en ongehinderd in China te publiceren. Er zal geen...