22-05-2004
Door Ko Colijn

Een vredesmissie breek je pas af als je werk onmogelijk wordt gemaakt, als de vrede is bereikt of als je zeker weet dat die er niet meer komt.

Van thuisbezorgers van het democratisch paradijs zijn de Amerikanen afgegleden tot steeds nederiger doelstellingen. Stabiliteit brengen werd teruggebracht tot opstandjes neerslaan en de boel een beetje bij elkaar houden, en nu lijkt het alleen nog maar te gaan om het redden van het vege lijf. Twee maanden geleden ging de discussie nog over de vraag of we niet voorgelogen waren over de redenen om Irak binnen te trekken en of de oorlog ondanks alle twijfel daarover niet toch vergoelijkt kon worden omdat Irak nu immers verlost was van Saddam.

Nu gaat de discussie over de toekomst, over wat er van Irak terecht moet komen. Welk risico lopen onze soldaten als ze nog langer in Irak blijven, en hoe groot is de puinhoop in het Midden-Oosten als de coalitie met de staart tussen de benen vertrekt? En in zijn meest dramatische...