Een van de laatste verhalen die Heinrich von Kleist schreef, heet het ‘Het marionettentheater’. De verteller van het verhaal komt op het marktplein de choreograaf van de opera tegen terwijl die naar dansende marionetten kijkt. De verteller verbaast zich erover dat de choreograaf zo geboeid staat te kijken naar de mechanische bewegingen van een pop en vraagt hem wat hij in het kinderspel ziet. De choreograaf, ‘onderwijl een snuifje nemend’, vraagt verwonderd aan de verteller of hij het dan niet ziet, de eindeloze gratie van de marionetten, niet gehinderd door bewustzijn, niet in staat tot geaffecteerdheid omdat ze niet reflecteren, enkel gehoorzamend aan de wetten van de zwaartekracht.
Het nieuwe boek van de Britse filosoof John Gray (1948) heet De Ziel van de...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.