Kort verhaal

Mijn vrouw weet zeker dat ze in een eerder leven is verdronken. Daarmee verklaart ze (en voedt ze, wat mij betreft) haar redeloze angst voor water. Probeer dan eens, wonend in een stad vol schattige grachten, die hoofdstad wordt genoemd, maar de Madurodam-achtige uitstraling heeft van een souvenirswinkel, uit zijn voegen barstend van de schattige geveltjes, lantarentjes en bruggetjes, alles ingericht om de toeristen onze zogenaamde Gouden Eeuw in te lokken, waarin dit alles met de opbrengst van de geplunderde handelswaar van allerlei overzeese gebieden door onze zogenaamde helden van toen bij elkaar is gespaard, helden die ons nog steeds minzaam vanaf de banieren aan de musea en de toeristenfolders aankijken, je reinste oorlogsmisdadigers, schoften, slavendrijvers en moordenaars zoals Jan de Wit, Michiel de Ruyter en meer van dat schorem. Probeer dan maar eens, wou ik zeggen, want ik dwaal af, in zo’n stad in te parkeren aan zo’n grachtje, met mijn vrouw. Of over...