Zzp’ers aan de onderkant van de arbeidsmarkt zijn geen ondernemers. Geef ze onderhandelingsmacht!

Ik ben econoom, dagvoorzitter en journalist. En ik geef ook trainingen. Een echte zzp’er dus, een Zelfstandige Zonder Personeel. Al jaren, en ik zou niet anders willen. Mijn tarief is afhankelijk van geld, geluk en glorie: bij een heel leuke klus of een met een flink uithangbord kom ik voor een schappelijk bedrag opdraven, maar er zijn ook dagen waarop ik 1250 euro verdien. Stinkend rijk word ik er niet van – laten we zeggen dat ik veel op geluk en glorie draai – maar ik heb een aardig inkomen, bouw een bescheiden pensioen op en als ik ziek word, heb ik een buffer.

Cruciaal is dat er genoeg opdrachtgevers zijn die me willen inhuren om wat ik kan, weet of ben. Ik heb onderhandelingsmacht waardoor ik een inkomen kan verwerven waarvan ik kan leven.

Dat geldt niet voor iedere zzp’er. Niks geluk en glorie aan de onderkant van de arbeidsmarkt, laat staan een pensioen.

Het kabinet...