Een jongenstijd lang maakte Shell grote indruk op me. De natuurgetrouwe tankautootjes in Madurodam, de pompbediendes in het vreemde buitenland die m’n ‘Shell-paspoort’ stempelden, de Ferrari’s met de gele schelp op het circuit van Zandvoort dat naar verbrande olie rook: voor een kind was het ontzagwekkend. Vraag het Shells miljoenen vrienden op Facebook en ze zullen zeggen dat dat bedrijf nog bestaat. De foto’s en filmpjes op de site ademen hulpvaardigheid, bravoure en expertise. Het bedrijf dat neerhurkt en meedenkt (‘Hoe vaak check jij je bandenspanning? Regelmatig controleren kan brandstof besparen’), wint zijn olie temidden van woeste golven en stuwt de Ferrari’s met – nog steeds! – de gele schelp naar poleposition. Shell voelt zelfs met de wereld mee: voor de miljarden mensen met een ‘energy poverty’...
Shell zegt dat de klimaattop in Parijs móét slagen. Maar wie gelooft een bedrijf dat de aanpak van het klimaatprobleem op slinkse wijze ondergraaft?
Wil je dit verhaal verder lezen?
Wil je dit verhaal verder lezen?
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.