Essay / Liefde in letters

Ik heb nooit veel van de liefde begrepen. Niet omdat het aan me voorbijging, integendeel, ik ben zo ongeveer verliefd geboren. Maar ik heb nooit gesnapt waar iedereen zo enthousiast over is als het over liefde gaat; wat er zo mooi aan zou zijn. De dochter van een vriend zei ooit dat ze dit nooit meer wilde meemaken, ze zag eruit alsof ze een geest had gezien. Ze was zeven en voor het eerst verliefd. Ook ik herinner me mijn eerste verliefdheid als een verschrikking: de jakkerende onrust, het overmatige zelfbewustzijn dat zich toen voor het eerst duidelijk manifesteerde om me daarna nooit meer helemaal te verlaten.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb de geneugten van de liefde leren kennen: de extatische verliefdheid en de onweerstaanbare fysieke aantrekkingskracht, het thuiskomgevoel of juist de opwinding van het volledig anders-zijn, en, als besluit, het weldadige houden van. Maar. Er was altijd wel wat. En al het mooie hield altijd een keer op.

Ik begon me...