Alle meisjes waar ik verliefd op werd paften van de late ochtend tot de vroege morgen. Soms bleef de asbak onder het bed staan. Nu zie ik nergens meer een asbak. Mijn hele leven hoor ik mensen vertellen dat ze willen ophouden met roken. Ik geloofde daar nooit iets van totdat ik op 1 januari 2006 even over de Italiaanse grens wipte. In de bar in Ventimiglia werd net zo gekaart, gezopen, en geschreeuwd als in de eeuwen ervoor. Maar niemand rookte en niemand was kwaad over het rookverbod in de Italiaanse horeca. De eigenaresse haalde de gordijnen van de ramen om die ‘voor de laatste keer te wassen’. De Italiaanse wetgever leek de hele bevolking een gevoel van opluchting te geven.

In Frankrijk is het over een jaar zover. Dan zijn de verkiezingen geweest en gaat het rookverbod dat nu al in alle openbare gebouwen en werkplaatsen (behalve dus de werkplaats van kokken en obers) geldt, ook in de hoerenkasten, restaurants en cafés gelden – of waar staat de ho van horeca anders voor?...