‘Hé bolle!’ ‘Sóóóódeju!’. Als je een zwangere ziet, mag je dat roepen. Dat is blijkbaar hartstikke normaal.
Een maand of wat geleden was ik gewoon een gewone jonge vrouw. Huid wit, haar donker, iets kleiner dan de gemiddelde Nederlandse, maar verder zonder al te opvallende lichamelijke kenmerken. Ik had het makkelijk. Maar nu zich sinds enkele maanden een duidelijk zichtbare fysieke afwijking bij mij heeft voorgedaan — een zwangere buik — zie ik de wereld heel anders, omdat de wereld mij heel anders ziet. Vier dingen die ik leerde:
- Afwijken is kijken.
Anderen die naar jou kijken. Nestlé liet in het kader van een ludieke reclame-actie eens een vrouw rondlopen met een verborgen camera in haar royale boezem. Natuurlijk had ze in korte tijd heel veel mannen en ook wat vrouwen betrapt die schichtige één-seconde-blikken op haar BH wierpen. Konden de daders natuurlijk weinig aan doen, want biologische programmering speelt hier een rol (helemaal cultureel is dit verschijnsel...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.