Nachten doorhalen om dat ene level te halen, vergeten te eten en vrienden verruilen voor de computer: steeds meer gamers met een gameverslaving belanden in een kliniek. Reden voor het Trimbos-instituut om dit jaar met een website en informatielijn over gameverslaving te komen. Hun doelgroep: jongens tussen de 16 en 20 jaar.

Zij strijden als trol tegen monsters in de magische wereld van World of Warcraft, maken als soldaat hun vijanden een kopje kleiner in Call of Duty of bouwen megalomane werken in Minecraft. En dat vijftien uur achtereen. Wat maakt zo’n game nu zo verslavend?

The Economist noemt drie risicofactoren. Natuurlijk vinden spelers het fijn om controle uit te oefenen, vooruitgang te boeken en online vriendschappen te smeden. Maar ze hebben ook een unieke ‘spelerspersoonlijkheid’ met specifieke psychologische behoeften. De een botviert nu eenmaal graag zijn agressie met slachtpartijen, de ander vlucht juist weg in een droomwereld. Game-designers kennen hun...