Wordt vaak gebruikt, deze Latijnse spreuk: De mortuis nil nisi bene. En bijna altijd verkeerd uitgelegd, alsof daar staat: ‘van de doden niets dan goeds’. Daarmee wordt het citaat letterlijk een dooddoener, zeer bruikbaar voor al uw begrafenissen en crematies, waar nabestaanden moeite doen om de gestorvene nog nét iets doder te maken dan zo iemand in de regel toch al is.

Veel beter is deze vertaling: ‘Wat de doden betreft, worde alles ten goede geduid.’ Het verschil is duidelijk. ‘Van de doden niets dan goeds’ komt de facto neer op een spreekverbod: daarstraks was zo’n man of vrouw nog in leven, met alle eigenaardigheden die daar bij horen, en meteen na de dood worden alle minder fraaie herinneringen gewist en blijft er een ongeloofwaardig en geamputeerd beeld over, alsof de dode voor de tweede keer het leven wordt ontnomen. Dat lukt dus heel aardig, wanneer de scheuren en barsten in zo’n voorbij leven meteen worden weggeplamuurd onder het mom van de vrome...