<div class="lead">Dat vraagt Elma Drayer zich deze week af. Om tot een antwoord te komen bekijkt ze even de nieuwe realityshow<i>Ik heb het nog nooit gedaan</i>.</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>In de <I>VPRO gids</i> van deze week blikt een televisiewetenschapper (het vak bestaat) weemoedig terug op eind jaren negentig. </p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Toen was erotiek op tv nog ‘gezellig en aandoenlijk’. <i>Sex voor de Buch</i> bijvoorbeeld was volgens haar ‘een uitzonderlijk goed’ programma. ‘Het ging over gewone mensen en hun spannende fantasieën.’</p>
<p>Gezellig en aandoenlijk? Uitzonderlijk goed? Ik herinnerde me iets anders, maar wellicht liet mijn geheugen me in de steek. Gelukkig schoot me te binnen dat ook dit weekblad destijds aandacht had besteed aan <i>Sex voor de Buch</i>; ik zocht het betreffende stuk er even bij.</p>
<p>Daarin stond te lezen dat sponsor Christine le Duc na twee afleveringen was afgehaakt; de sekswinkelketen vond het programma ‘te plat’. De toenmalige directeur van zender Veronica erkende daarop dat de productieploeg ‘een beetje’ was doorgeschoten. Inzoomen op opgewonden genitaliën, beloofde hij, zou voortaan niet meer gebeuren. Maar filmen hoe heren aan hun gerief kwamen in een babytuigje (sabbelend aan een fopspeen), in een bak vol bruine bonen, met puntige naaldhakken in hun rug, hoe mollige dames zich in beide openingen tegelijkertijd lieten penetreren – dat moest kunnen.</p>
<p>Dezelfde wetenschapper die zo’n heimwee heeft naar <i>Sex voor de Buch</i> zei niets te moeten hebben van de wijze waarop televisiemakers heden ten dage omspringen met het thema. Seks zit nu ‘verdisconteerd’ in realityprogramma’s waarbij het niet langer draait om ‘emotie, intimiteit en plezier’. Seks is daarin ‘klinisch en mechanisch’.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element streamer">
<blockquote>
<p>Maagd-zijn, wist de producent, is een groot &#8216;taboe&#8217; dat zijn programma zou doorbreken</p>
</blockquote>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Zou er werkelijk zoveel veranderd zijn? Het trof dat RTL 5 juist vorige week begon met de reeks <i>Ik heb het nog nooit gedaan</i>. De zender volgt tien landgenoten (m/v) die ‘bewust of onbewust’ nog maagd zijn en gaarne van die status af willen. Want heus, verzekerde de producent vooraf op Radio 1, maagd-zijn valt in dit tijdsgewricht niet mee. Dat hij nogal veel moeite moest doen om kandidaten te vinden, vond hij daarmee niet in tegenspraak. Maagd-zijn, wist hij, is een groot ‘taboe’ dat zijn programma zou doorbreken. Waarom dat precies noodzakelijk was, kon hij evenmin duidelijk maken. Maar die ‘inhoudelijke missie’ stond voorop.</p>
<p>De eerste twee afleveringen ontrolden zich volgens het vertrouwde concept: deelnemer wordt geperst in een script, en levert tussendoor commentaar. De computernerd moet afvallen en naar de kapper, het mormonenmeisje (dat het niet mag doen van haar geloof) wordt door haar vriendje ten huwelijk gevraagd, het verlegen moederszoontje slaat aan het daten in een snowboardparadijs. Klinisch en mechanisch? Wat ik zag was voornamelijk sneu en gênant.</p>
<p>Waarom een televisiemaker hoopt hiermee te scoren, is niet heel moeilijk te raden. Waarom mensen zich hiervoor vrijwillig lenen, blijft een raadsel. Dat was het eind jaren negentig trouwens ook.</p>
</p></div>


Gerelateerd