De minst vrijblijvende vooruitblik is toch die waarbij je niet voorspelt hoe de wereld of het land zich gaat ontwikkelen, maar hoe je zelf zal veranderen. Niet meteen drastisch, van geslacht of nationaliteit; het gaat me om de kleinere, bijna onopgemerkte modulaties zoals die zich voordoen in smaak en ideeën, die je nu juist als hoogst persoonlijk ervaart. In de muziek staat de modulatie voor een verandering van toonsoort, en zo stel ik me die veranderingen bij mezelf ook voor. Dus niet: stemde VVD, plots het licht gezien en ineens weet ik zeker dat het alleen nog maar SP kan zijn. Als je middelbaar bent, zoals ik, vallen je niet dagelijks de schellen van de ogen en de dramatische bekering, waardoor iemand van de ene op de andere dag een overtuigd boeddhist, veganist of junkie wordt, is me niet gegeven. Maar mijn opvattingen zijn niet in beton gegoten, ze kleuren bij met de tijd.

Hoe gaat dat eigenlijk, van mening veranderen? Want je bent je eigen blinde hoek, je ziet...