Heeft u wel eens na een interview de tekst gelezen en de interviewer gevraagd zinnen te schrappen? Zo ja: kunt u omschrijven wat voor soort dingen dat waren? – Een gefrustreerde journaliste

Nee, vrijwel nooit. Ik vind het autoriseren van interviews ook meer en meer een zinloze tijdsbesteding. Karel Appel zei ooit tegen me toen ik hem interviewde: ‘Verzin maar wat.’ Deze vorm van onthechting is te begrijpen en zelfs aan te moedigen.
Wel heb ik in enkele gevallen de journalist in kwestie geattendeerd op een feitelijke onjuistheid of een stilistische onhandigheid.
Een geïnterviewde die zich laat gaan tegenover de journalist verwart de journalist met zijn therapeut, een gevaarlijke fout.

Ik heb moeite met de grens van flirten als wij op een verjaardag bij de buren zijn en de hele buurt is er. Wat is binnen de perken? Een verleidelijke lach? Een aanraking op de schouder? Een suggestieve opmerking (wat ik dan weer snel walgelijk vind)? – Adnan

Over moraal spreken die is...