In memoriam / Koen Wessing in Chili

Op de ochtend van 11 september 1973 zaten mijn man en ik in Santiago op een kanonschot afstand van het presidentiële paleis te luisteren naar de radiotoespraak van Salvador Allende. We zaten niet, we lagen: we hadden ons verschanst. De bombardementen begonnen, tanks rukten vanuit de kazernes op naar het centrum, eenheden betrokken hun stellingen en langs de ramen van de bovenste verdiepingen van flatgebouwen vlogen helikopters waaruit mitrailleurs staken.

Wij woonden op de negentiende verdieping van een gebouwencomplex waarin veel politieke vluchtelingen uit dictatoriaal geregeerde landen woonden. Toen Allendes stem wegstierf en de zender uit de lucht werd gehaald, begrepen we dat er iets gruwelijks aan het gebeuren was en dat wij ons in het brandpunt van die gruwelijkheden bevonden. Op het platte dak van de twintigste verdieping denderde even later het geschut, op de overloop hoorden we gebrul en intrappen van deuren. Het duurde niet lang voor...