Bezuinigingen op de GGz

‘Wij waren 45 jaar getrouwd, mevrouw, en daarvoor hadden we zeven jaar verkering.’ Hij heeft het nog niet gezegd of de tranen springen in zijn ogen. Door schaamte overmand kijkt hij naar zijn handen. Meneer Bolhuis uit Barneveld, zeventig jaar oud, is niet gewend te huilen.

Ruim een week zit hij nu op de gesloten afdeling van het centrum voor ouderenpsychiatrie op het landgoed Veldwijk in Ermelo. Het werd in 1884 verkocht aan de Vereeniging tot Chris­telijke Verzorging van Geestes- en Zenuwziekten en sindsdien worden er psychiatrische patiënten verpleegd. Het centrum is twee jaar geleden gloednieuw opgeleverd. In de ontvangsthal is een kantine met stoelen en tafels in frisse pasteltinten. Meneer Bolhuis verblijft op de tweede verdieping. Die is alleen toegankelijk met een elektronische sleutel. De patiënten hebben die niet. Als ik hem vraag waarom hij hier zit, barst Bolhuis opnieuw in snikken uit. Dan vertelt hij over Ria. Hoe ze verkering kregen,...